W blasku PERITO MORENO.

Świat jest pełen naturalnych cudów, które pragniemy zobaczyć na własne oczy. To dlatego przygnało nas do Patagonii, a ta argentyńska jej część ma być szczególną ucztą dla oczu. 

Dziś wyjeżdżamy z El Calafate na całodzienne obcowanie z lodowcem Perito Moreno. Jedziemy 80 km utwardzoną drogą do parku narodowego Los Glaciares. Dróg o podobnej nawierzchni jest tu jak na lekarstwo. Z miasteczka są dwie, jedna do lodowca, druga w kierunku stolicy prowincji. Jedziemy doliną, wzdłuż jeziora Argentino o mlecznozielonych wodach. W tle ośnieżone szczyty, pojedyncze siedliska, stada koni, argentyńskich "steków" kamienista linia brzegowa i mocne słońce, a to dopiero początek pięknych krajobrazów. 

Wjeżdżamy do Parku Narodowego Los Glacieros. Witają nas chilijskie ogniste krzewy pełne czerwonych kwiatów i huk odrywających się brył lodu. Perito Moreno zajmuje olbrzymią powierzchnię przekraczającą 200 km2. Źródłem lodowca jest Południowy Lądolód Patagoński ulokowany w Andach. Gigantyczne lodowe pole to jedna z największych na świecie skarbnic wody pitnej i część światowego dziedzictwa naturalnego. 

Wokół magia krajobrazu z rzeźbami lodowymi usytuowanymi u czoła lodowca. Stoimy bardzo blisko lodowego monumentu i obserwujemy ten lodowy spektakl. Możemy zobaczyć odrywające się partie lodu, które swobodnie dryfują obok wielkiej masy. Huk, który towarzyszy odpadającym skrawkom to kolejne wrażenia zmysłowe jakie nam towarzyszą. Cała forma wygląda niepowtarzalnie w promieniach słońca i zwyczajnie zachwyca. 

Podziwianie Perito Moreno to jedna z tych chwil, które sprawiają, że nasze życie staje się piękniejsze. Dla mnie to jeden z najwspanialszych obrazów stworzonych przez naturę. Uroku otoczeniu dodaje słońce, wiatr i czerwień krzewu gorejącego wokół. Zmieniające się światło w ciągu dnia sprawia, że widoczne wokół obrazy nabierają nowego wymiaru i pokazują wciąż nowe oblicze. A wiatr, no cóż, burzy spokój wody i drzew wokół, a my zachwycamy się każdym miejscem i nawet kawę sączymy powoli, bo lodowiec zagląda nam przez okno, a wiatr nie podcina nóg. Chwilo trwaj !.

J. 21.11.2014